Χόμερ Σίμπσον: Ο πιο αγαπημένος τηλεοπτικός ήρωας των τελευταίων 20 ετών
Γιατί μας αρέσει τόσο πολύ ο Χόμερ; Ίσως γιατί ενσαρκώνει τα δικά μας πιο ταπεινά ένστικτα και κάνει πράξη τις πιο ανομολόγητες «βρόμικες» επιθυμίες μας. Χωρίς κανένα κόμπλεξ και, κυρίως, με πολύ πολύ χιούμορ. «Θα κάνω τα πάντα ώστε οι αμερικανικές οικογένειες να γίνουν σαν τους Γουόλτονς (σ.σ: της οικογενειακής σειράς της δεκαετίας του ΄70) και να μην καταντήσουν σαν τους Σίμπσονς» είχε υποσχεθεί τον Ιανουάριο του 1992 ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, σε διάγγελμά του στην αμερικανική τηλεόραση. Ήταν η πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία που ένας πολιτικός έκανε ευθεία αναφορά σε μια τηλεοπτική σειρά, θεωρώντας την, ξεκάθαρα, «απειλή για την αμερικανική νεολαία και τους χριστιανικούς θεσμούς».
Ακραίο σατιρικό ύφος
Αυτό συνέβη επειδή, αντίστοιχα, για πρώτη φορά στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης, μια οικογένεια, έστω και κινουμένων σχεδίων, είχε κάνει τόσο μεγάλη αίσθηση με το πολιτικά ανορθόδοξο χιούμορ της, το ακραίο σατιρικό ύφος της και την παροιμιώδη δυσλειτουργικότητά της. Όλα εκείνα τα στοιχεία δηλαδή που την έχουν κρατήσει επί 21 συναπτά έτη στην κορυφή, ανοίγοντας το δρόμο για την άφιξη των μεταγενέστερων και εξίσου «βλάσφημων» σειρών κινουμένων σχεδίων «Σάουθ Παρκ» και «Φάμιλι Γκάι». Από τις 17 Δεκεμβρίου του 1989, που προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο των «Σίμπσονς», ο πανέξυπνος και νευρώδης δημιουργός της σειράς Ματ Γκρένινγκ έχει... περάσει από γενεές δεκατέσσερις την αμερικανική κοινωνία κάνοντας αιρετική κριτική σε θέματα-ταμπού, όπως η ομοφοβία, η οργανωμένη θρησκεία, τα ναρκωτικά, το ΑΙDS, ο εθνικισμός, ο ρατσισμός των νότιων Πολιτειών, ακόμη και το ΙQ των δύο προέδρων Μπους.
Οι ιερείς συχνά παρουσιάζονται ως παιδόφιλοι, το σχολείο είναι ένα αναγκαίο κακό που δεν προσφέρει απολύτως τίποτε, οι άνθρωποι άνω των 60 ετών είναι «περιττοί για την κοινωνία», ενώ όλα τα προβλήματα στη ζωή μπορούν να λυθούν με τη βοήθεια μερικών λίτρων μπίρας.
Η οικογένεια Σίμσονς
Επί δύο δεκαετίες ο πατέρας Χόμερ, η μητέρα με τα μπλε μαλλιά-σφηκοφωλιά Μαρτζ, ο μπελαλής γιος Μπαρτ, η ιδιοφυής Λίσα και η μικρή Μάγκι μιλάνε με μια διαφορετική, ασεβή και βλάσφημη φωνή για τις καθεστηκυίες αντιλήψεις, όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά ακόμη και της Αργεντινής. Η κριτική του Γκρένινγκ τολμάει να πάει πολύ βαθιά, εκεί όπου σχεδόν κανένας άλλος δεν έχει αποπειραθεί να «βουτήξει». Πριν από δύο χρόνια ο Χόμερ είχε πει σε ένα επεισόδιο της σειράς ότι θα ήθελε πολύ «να μοιάσει στο δικτάτορα Χουάν Περόν, επειδή ήταν τόσο ικανός ώστε όταν σε “εξαφάνιζε”, έμενες εξαφανισμένος για το υπόλοιπο της ζωής σου». Το εν λόγω επεισόδιο απαγορεύθηκε στην Αργεντινή, με τις Αρχές να απειλούν ότι απόπειρα μετάδοσής του θα οδηγούσε σε σύλληψη και φυλάκιση.
Ανάλογη συμπεριφορά επεφύλαξε ο Αμερικανός κομίστας και στην πρώτη κυρία της Γαλλίας Κάρλα ΜπρούνιΣαρκοζί, παρουσιάζοντάς την λίγο-πολύ ως «εύκολη». Στο επεισόδιο που προβλήθηκε πέρυσι το Νοέμβριο με τίτλο «Ο διάβολος δεν φοράει τίποτε», ο Χόμερ Σίμπσον και ο συνάδελφός του Καρλ Κάρλσον επισκέπτονται το Παρίσι και συναντούν τη σύζυγο του προέδρου σε μια δεξίωση. Ύστερα από λίγα ποτά σε χαλαρή ατμόσφαιρα η Κάρλα καταλήγει στην αγκαλιά του Καρλ, λέγοντάς του με πάθος «θέλω να κάνουμε έρωτα».
Στιγμιότυπα από τη σειρά
Σε ένα επεισόδιο ο 70άρης μπαμπάς του Χόμερ τού ζητάει να μείνει το Σαββατοκύριακο μαζί τους, γιατί χρειάζεται λίγη συντροφιά. «Εσείς οι γέροι δεν χρειάζεστε συντροφιά, δεν χρειάζεστε τίποτε. Είστε εντελώς άχρηστοι. Πρέπει να σας κλείνουν κάπου μέσα και να σας μελετάνε», του απαντάει ο Χόμερ.
Σε άλλη σκηνή ο Χόμερ εξηγεί στα παιδιά του ότι στην Αμερική ο κόσμος δεν απεργεί. «Αν δεν σου αρέσει η δουλειά σου, πηγαίνεις κάθε πρωί αλλά δεν κάνεις τίποτε. Γλείφεις το αφεντικό και αν κάτι πάει στραβά φορτώνεις το φταίξιμο στο μετανάστη υπάλληλο που δεν ξέρει αγγλικά...».
Επεισόδιο όπου ο Χόμερ έχει βγει με φίλους σε μπαρ, λέει σε κάποια στιγμή: «Α, έχει πάει μία το πρωί, καιρός να πάω σπίτι και να περάσω λίγο δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά μου» λέει, αλλά βεβαίως τα παιδιά κοιμούνται όταν επιστρέφει.
Ματ Γκρένινγκ, ο άθεος δημιουργός
Ο 56χρονος κομίστας εμπνεύστηκε τον Χόμερ Σίμπσον το 1986, μέσα στο γραφείο του Τζέιμς Μπρουκς, σκηνοθέτη της ταινίας «Καλύτερα δεν γίνεται». Ο Αμερικανός γραφίστας έδωσε στους χαρακτήρες της σειράς, Χόμερ, Μαρτζ, Λίσα και Μάγκι, τα πραγματικά ονόματα των γονιών και των αδελφών του, ενώ λίγα χρόνια αργότερα βάφτισε Όμηρο και το γιο του. Δηλώνει «αγνωστικιστής με τάση προς την αθεΐα», εξ ου και η ειρωνική διάθεση απέναντι στο Χριστιανισμό. Επειδή ήθελε σε κάθε πλάνο του βασικού ήρωα να φαίνονται τα αρχικά του ονόματός του, σχεδίασε το κεφάλι του Χόμερ με τέτοιον τρόπο, ώστε οι τρίχες πάνω από το αφτί του να σχηματίζουν ένα Μ και το σχήμα του αφτιού του να θυμίζει ένα G.
Οι «Σίμπσονς» έχουν θέση στο Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες ως η σειρά κινουμένων σχεδίων με τους περισσότερους γκεστ σταρ. Οι Τζόνι Κας, Τζέιμς Μπράουν, Μέριλ Στριπ, Λάρι Κινγκ, Μπρίτνεϊ Σπίαρς, Έλτον Τζον, Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Στινγκ, Στιβ Μάρτιν, Μελ Γκίμπσον, Μπεν Στίλερ, Ριζ Γουίδερσπουν, Χιου Χέφνερ, Αντρέ Αγκάσι, Στίβεν Χόκινγκ, Μάτζικ Τζόνσον, Λένι Κράβιτς, Πολ ΜακΚάρτνεϊ , καθώς και συγκροτήματα όπως οι Red Ηot Chili Ρeppers, Smashing Ρumpkins, Who, Μetallica, U2, Rolling Stones, Ramones, RΕΜ, White Stripes, Αerosmith, Κiss και Coldplay είναι μόνο μερικοί από τους πολλούς που φιλοξενήθηκαν στο σπίτι της οικογένειας, σημάδι της απήχησης που είχαν οι πολύχρωμοι ήρωες του Γκρένινγκ.
η σημερινή, 24/6/10
η σημερινή, 24/6/10
