Η γνωστή ιστορία του Πρίγκιπα και της Ωραίας, προσαρμοσμένη στα corect δεδομένα της εποχής, με μια γερή δόση τζαζ μουσικής και πινελιές μαύρης κουλτούρας ως άλωθι σεναριακής πρωτοτυπίας. Μια έγχρωμη Πεντάμορφη - κάποιοι στην Diseny θεωρούν ότι ξεπέρασαν τον εαυτό τους, εμείς δεν κοπήκαμε, δεδομένου ότι οι Fleisher έκαναν καρτούν για την τζαζ και την Νέα Υόρκη της δεκαετίας του είκοσι ογδόντα χρόνια πριν, όταν οι νοικοκυραίοι αρνιόνταν κάθε σχέση μαζί της. Εργαζόμενο κορίτσι, όμορφο, έξυπνο, τίμιο κλπ, που καθόλου μα καθόλου δεν περιμένει τον ακαμάτη για να την σώσει, αλλά αγωνίζεται με όσες δυνάμεις διαθέτει για να χτίσει το μέλλον της. Τέλος πάντων, ο Πρίγκιπας, αν και ανεπρόκοπος, κακομαθημένος και λιγάκι μουρντάρης, το αποκαθιστά το κορίτσι και επιπλέον οι μπίζνες πηγαίνουν καλά, μια που εκείνη καταφέρνει να ανοίξει το δικό της εστιατόριο. Καθώς πρέπει κυρία δηλαδή, με βασιλικό σύζυγο και δική της δουλειά. Το αμερικάνικο όνειρο στην πιο μοντέρνα και πολιτικώς ορθή εκδοχή του - μέχρι κι ο Πρόεδρος μαύρισε, τι άλλο να περιμένει κανείς για να τολμήσει; Επιπλέον, η μαύρη Πριγκίπισσα, θα πουλήσει εκατομμύρια κούκλες, μπλουζάκια, τσαντάκια, CD και ότι μπορεί να βάλει ο νους. Παλιά καλή Disney στις πιο εμπορικές στιγμές της και μια Pixar - της οποίας οι δυνατότητες μάλλον δεν κριθηκε αναγκαίο να αξιοποιηθούν - σε μια κοινότυπη παραγωγή με αδιάφορο σκίτσο και γλυκανάλατο σενάριο.
